Marzec został poświęcony działaniu ekologicznemu, którego hasłem przewodnim było: Stop wypalaniu traw! Uczniowie byli informowani o skutkach negatywnego wypalania traw. Stworzyli rysunki i plakaty informujące o wypalaniu traw. Przeprowadzane były pogadanki, dyskusje, wyciągano wnioski. Zajęcia prowadził szkolny zespół do spraw ekologii: p. Justyna Libura, p. Aneta Bielska, p. Elżbieta Robakiewicz oraz nauczyciele przyrody i biologii. Poniżej skrót informacji podsumowujących akcję.
Nieużytki, wbrew nazwie, potrafią być wyjątkowo użyteczne dla okolicznej przyrody, ponieważ zamieszkuje tam wiele gatunków roślin i zwierząt, w tym chronionych. W glebie zamieszkują krety, ryjówki, mrówki, żaby, jeże, jaszczurki. Na powierzchni ziemi ptaki zakładają gniazda, wychowują młode. Wśród roślinności są owady: pszczoły, trzmiele, biedronki, motyle. To tylko niewielki wycinek ogromnej różnorodności flory i fauny zamieszkujących łąki i nieużytki.
Po przejściu ognia nie zostaje nic. Jak wygląda gleba po wypalaniu? Staje się wyjałowiona – została pozbawiona warstwy próchnicznej. Wierzchnia warstwa gleby ulega przesuszeniu, co z kolei prowadzi do erozji. Nieodłącznym towarzyszem ognia jest dym. Ten pochodzący z wypalania, potrafi być bardzo trujący. Znajdują się w nim rakotwórcze węglowodory, dwutlenek węgla, dwutlenek siarki. Ta mieszanka może spowodować zatrucia i w konsekwencji choroby. Ogień łatwo wymyka się spod kontroli i może łatwo obrócić się przeciwko podpalaczowi. Wiatr potrafi zmienić swój kierunek, co jednocześnie powoduje zmianę kierunku rozprzestrzeniania się ognia.
Chociaż wypalanie jest wciąż popularne, to obarczone jest konsekwencjami prawnymi. Zgodnie z art. 124 ustawy o ochronie przyrody, „zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131 p. 12 ustawy głosi: „kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny”.
Zgodnie z art. 82 §4 kodeksu wykroczeń każdy kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
Opracowano na podstawie strony: www.ekologia.pl